COVID-19 heeft de uitstoot van CO2 en lokale luchtverontreinigende stoffen verminderd. Tijdens de periode maart-juni 2020 is het verbruik van vliegtuigbrandstof en benzine in de Verenigde Staten naar schatting verminderd met respectievelijk 50% en 30%, terwijl de vraag naar elektriciteit met minder dan 10% is afgenomen. De CO2-uitstoot is met 15% afgenomen, terwijl ook de lokale luchtverontreinigende stoffen zijn afgenomen, waardoor ongeveer 200 levens per maand worden gered.
Effecten op korte termijn
Figuur 1 (A) laat zien dat de grootste daling in energiegebruik afkomstig is van vliegtuigbrandstof en benzine, met verminderingen van 50% en 30% die lijken aan te houden (zie C voor het totale olieverbruik doorheen tijd). Daarentegen tonen de meeste andere categorieën kleinere dalingen. Het gebruik van aardgas in woningen en commerciële gebouwen is met bijna 20% afgenomen, terwijl de totale elektriciteitsvraag (en de vraag naar kolengestookte elektriciteit) met minder dan 10% is afgenomen. Hoewel het commerciële en industriële elektriciteitsverbruik mogelijk werd beïnvloed door de lockdowns, werd een deel van de daling gecompenseerd door de toegenomen vraag naar elektriciteit in woningen van mensen die thuis bleven, en in juni is het elektriciteitsverbruik grotendeels teruggekeerd naar de trend (D).
Figuur 1 (B) illustreert de daling van de CO2-uitstoot ten gevolge van de daling van het energieverbruik. De grootste reducties vinden plaats bij benzine, maar de daling van aardgas leidt tot een bijna even grote reductie in de CO2-uitstoot als bij vliegtuigbrandstof. Deze dalingen impliceren een totale vermindering van ruwweg 15% van de dagelijkse CO2-uitstoot, wat de grootste jaarlijkse procentuele daling zal zijn voor de Verenigde Staten in de geregistreerde geschiedenis.
Figuur 1: Geschatte daling van het energieverbruik tijdens de lockdowns door de geobserveerde consumptie te vergelijkingen met de verwachte consumptie, rekening houdend met de impact van het weer, productie van hernieuwbare energie en seizoenspatronen
De vermindering van de energievraag leidt ook tot een vermindering van de uitstoot van lokale luchtverontreinigende stoffen: zwaveldioxide (SO2), stikstofoxiden (NOx), vluchtige organische stoffen (VOS) en fijn stof (PM). De reducties variëren van 12% voor NOx tot 1% voor PM. De lockdowns redden naar schatting ongeveer 200 levens per maand, voornamelijk als gevolg van de lagere uitstoot van fijn stof door transport.
Er is ook een subtielere impact door de lockdowns: de meeste investeringen in de koolstofarme transitie zijn tot stilstand gekomen. De wereldwijde verkoop van elektrische voertuigen zal naar verwachting met 43% dalen in 2020 als gevolg van de sterk dalende autoverkopen in combinatie met lage benzineprijzen. Nieuwe residentiële zonne- en opslaginstallaties op daken zijn sterk gedaald, evenals energie-efficiëntie-audits. Het totale aantal banen op het gebied van schone energie was eind april met bijna 600.000 gedaald in de Verenigde Staten. Hoewel dit gevolgen op korte termijn zijn, kunnen ze ook op lange termijn gevolgen hebben.
Effecten op lange termijn
Terwijl de effecten van Covid-19 al duidelijk zijn op korte termijn, zijn de effecten op de lange termijn hoogst onzeker. Hoe de pandemie de uitstoot en gezondheidsresultaten op de lange termijn beïnvloedt, hangt af van hoe lang het duurt om de pandemie onder controle te krijgen en of de pandemie leidt tot een aanhoudende economische krimp. Om inzicht te krijgen zijn twee illustratieve 'gedachte-experimenten' uitgevoerd.
De daling op korte termijn blijkt gemakkelijk tenietgedaan te kunnen worden door de langetermijneffecten van een vertraging van investeringen en innovatie op het gebied van schone energie. Lokale luchtverontreinigende stoffen zouden kunnen leiden tot gemiddeld 40 doden per maand, of 7.500 doden, van 2020 tot 2035 en een cumulatieve stijging van 2.500 miljoen ton CO2. In de simulaties is ervan uitgegaan dat er geen permanente veranderingen zijn in de consumptie door de pandemie. Maar als er dergelijke veranderingen zijn, zouden ze groot moeten zijn - ten minste 4% van de totale energie-gerelateerde uitstoot - om de vertraagde investering te compenseren. De beleidsreactie zal bepalen hoe COVID-19 uiteindelijk het toekomstige emissiepad beïnvloedt.
Deze bijdrage is gebaseerd op Gillingham, K. T., Knittel, C. R., Li, J., Ovaere, M., & Reguant, M. (2020). The Short-run and Long-run Effects of Covid-19 on Energy and the Environment. Joule, 4(7), 1337-1341. Dit artikel is hier terug te vinden. Beschikbaarheid van data en code: alle gegevens en replicatiecode zijn beschikbaar op GitHub. Voor meer informatie kan Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.worden gecontacteerd.
