Net als alle andere economische sectoren, dient ook binnen transport een grote inspanning geleverd te worden om de CO₂-uitstoot te reduceren. Een belangrijke en tot op heden (maar niet lang meer) ongereguleerde deelsector is die van wegvracht. Geschat wordt dat goederen tussen 2015 en 2050 80% (brandstof- en energie-)efficiënter zullen moeten vervoerd worden om in lijn te blijven met de mondiale klimaatdoelstellingen.

Als consument kopen we verschillende huishoudtoestellen met als doel deze meerdere jaren te gebruiken. Maar er bestaat steeds een risico dat het toestel vroegtijdig defect raakt. De consument moet verschillende keuzes maken om met dit risico om te gaan. Enerzijds kan hij of zij bij de aankoop van het toestel bijbetalen voor een extra lange garantieperiode, om het risico op mogelijke defecten door te schuiven naar de producent. Anderzijds zal hij of zij in geval van vroegtijdig defect beslissen om het toestel te vervangen dan wel te herstellen. De hoogte van de herstellingskost en de hoeveelheid falingen die voorafgingen zijn belangrijke elementen in dit beslissingsproces.

De Nederlandse overheid heeft ambitieuze vergroeningsdoelen. Eco-innovaties kunnen een belangrijke bijdrage leveren aan vergroening, maar hebben vaak een beperkt marktaandeel of blijven op de plank liggen. Het huidige beleid kan meer doen aan het stimuleren van eco-innovaties. Zo zou er geld kunnen worden geoormerkt specifiek voor eco-innovatie en kan de overheid zorgen voor een sterkere marktvraag door het milieubeleid ambitieuzer te maken. Het centraal stellen van maatschappelijke uitdagingen in het Missie Gedreven Innovatiebeleid is hierbij een goede eerste stap.