Onlangs is het rapport ‘The Economics of Water; Valuing the Hydrological Cycle as a Global Common Good’ uitgebracht door de Global Commission on the Economics of Water. Dit rapport benadrukt het belang van de totale watercyclus, waarbij niet alleen wordt gekeken naar blauw water dat we zien, maar ook naar groen water dat is opgeslagen als bodemvocht en in vegetatie, dat door verdamping en transpiratie weer in de atmosfeer terecht komt. Deze cyclus leidt niet alleen tot afhankelijkheid tussen bovenstroomse en benedenstroomse gebieden, maar ook tussen gebieden waar water verdampt en gebieden waar water neerslaat. De hydrologische cyclus is daarmee een mondiaal ‘common good’ dat sterk verbonden is met klimaatverandering en verlies aan biodiversiteit, waarbij het ene ook nog eens terugslaat op het andere. Hiermee is het beheer van de globale hydrologische cyclus tevens van groot belang voor het realiseren van alle Sustainable Development Goals. 

Het rapport doet de volgende aanbevelingen:

1. We moeten de hydrologische cyclus beheren als een mondiaal gemeenschappelijk goed, waarbij we onze onderlinge afhankelijkheid erkennen. 
2. We moeten een minimale hoeveelheid water erkennen die nodig is voor een waardig leven. Dit rapport biedt 4.000 liter/persoon/dag als referentie, inclusief water voor voedsel en industrie. 
3. We moeten water (letterlijk) naar waarde schatten om de schaarste ervan te weerspiegelen, een efficiënt en rechtvaardig gebruik ervan te garanderen, en de cruciale rol ervan bij het in stand houden van natuurlijke ecosystemen te behouden. 

• We moeten de juiste prijs bepalen voor water om behoud ervan te stimuleren. 
• We moeten ook de waarde van groen water systematisch integreren in beslissingen over landgebruik, om evapotranspiratie hotspots zoals bossen, wetlands en waterscheidingen beter te beschermen. 
• Meten van voordelen van groen water kan met Betaling voor Ecosysteemdiensten (PES) mogelijk gemaakt worden.
4. We moeten markten vormgeven om innovaties en investeringen in de hele watercyclus te stimuleren. Deze investeringen moeten niet worden beoordeeld op kosten en baten op de korte termijn, maar op hoe ze dynamische economische en sociale voordelen op de lange termijn kunnen aanjagen.
5. We moeten partnerschappen smeden tussen alle belanghebbenden, van lokaal tot mondiaal, rond vijf missies die de belangrijkste en onderling verbonden uitdagingen van de wereldwijde watercrisis aanpakken. Een van die uitdagingen is een revolutie in voedselsystemen om de productiviteit van water in de landbouw te verbeteren, en tegelijkertijd te voldoen aan de voedingsbehoeften van een groeiende wereldbevolking.

6. We moeten partnerschappen smeden tussen de publieke en private sector om vanaf het begin te zorgen voor een efficiënt, rechtvaardig en ecologisch duurzaam gebruik van water. Regeringen moeten daarom voorwaarden opnemen in contracten en eigendomsrechten om te zorgen voor efficiënt watergebruik en milieubescherming, waaronder de verantwoordelijkheid van bedrijven voor programma's voor bescherming van stroomgebieden en waterbekkens.
7. We moeten de kwantiteit, kwaliteit en betrouwbaarheid van de financiële middelen voor water in elke sector verhogen. 

• De overheidsbegrotingen moeten investeringen in water herprioriteren en milieuschadelijke subsidies herbestemmen. De disconteringsvoet die wordt gebruikt om investeringen in waterinfrastructuur en het behoud van ecosystemen te beoordelen, moet rekening houden met sociale, economische en milieuvoordelen op lange termijn - inclusief tussen generaties.
• Instellingen voor financiering van ontwikkeling moeten worden aangepast om grotere hoeveelheden particuliere financiering te ontsluiten, waaronder meer lange termijn financiering voor waterinfrastructuurprojecten. 

8. We moeten betere gegevens gebruiken als basis voor actie door overheden, bedrijven en gemeenschappen.

• We moeten vaart zetten achter verplichte openbaarmaking van de watervoetafdruk van bedrijven, met als doel transparantie te verschaffen over de dubbele materialiteit van waterrisico's die activiteiten van bedrijven met zich meebrengen - inclusief hun eigen kwetsbaarheden en de impact van hun activiteiten op blauwe en groene waterbronnen. 
• We moeten manieren ontwikkelen om water te waarderen als natuurlijk kapitaal, om een verantwoord beheer van zoetwaterecosystemen mogelijk te maken, inclusief het in staat stellen van overheden en belanghebbenden om de kosten en baten te evalueren die samenhangen met veranderingen in landgebruik.
9. We moeten werken aan mondiaal waterbeheer dat water erkent als organiserend principe, dat het zowel een lokale als een mondiale kwestie is, en dat de hydrologische cyclus een collectieve en systemische uitdaging is. 

De komende jaren zal door het Ministerie van I&W worden bekeken welke betekenis deze aanbevelingen kunnen hebben voor het Nederlands waterbeheer. 

Meer informatie: https://economicsofwater.watercommission.org/report/economics-of-water.pdf. Reacties welkom bij auteur van bovenstaand artikel: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.