De betonindustrie kan op termijn 1,1 miljoen ton CO2 per jaar kosteneffectief besparen (30% van de carbon footprint). Dat blijkt uit een studie die CE Delft In opdracht van Rijkswaterstaat (als deelnemer aan het MVO Netwerk Beton) heeft opgesteld.
Inleiding
In oktober 2011 is de 'Green Deal Beton' gesloten tussen de ministeries van EZ en I&M, 24 deelnemende bedrijven en zeven brancheorganisaties. Dit initiatief is gericht op het verduurzamen van de betonketen. De betrokken bedrijven en brancheorganisaties werken samen in het Netwerk Beton (onder de vlag van MVO Nederland). Het Netwerk Beton heeft al eerste stappen gezet in de verduurzaming van de betonketen. Op de middellange termijn worden echter verdergaande verbeteringen wenselijk geacht. Daarom is afgesproken om tien verduurzamingsopties uit te kiezen waar de industrie zich sterk voor wil maken.
Om te komen tot een selectie van de tien opties, heeft het Netwerk Beton aan CE Delft gevraagd een kosteneffectiviteitscurve op te stellen van 16 potentiële opties. Deze kostencurve biedt een objectieve basis voor het kiezen van tien handelingsperspectieven.
Bepaling kosten effecten
De reductiekosten zijn de kosten die gemaakt moeten worden om via de betreffende verduurzamingsoptie de emissie van een ton CO2 te voorkomen (uitgedrukt in euro per ton CO2). Deze kosten heeft CE Delft kunnen bepalen mede op basis van (deels) vertrouwelijke informatie van het Netwerk Beton. Marktgegevens zijn uitgemiddeld zodat informatie van individuele marktpartijen niet meer te achterhalen is. De effecten zijn uitgedrukt in kton/jaar en gebaseerd op het technische reductiepotentieel voor 2020. Het is de hoeveelheid CO2-emissiereductie die rond 2020 gerealiseerd kan worden als vanaf nu alle betrokken partijen maximaal meewerken om deze verduurzamingsoptie door te voeren.
Om het technisch reductiepotentieel te berekenen is uitgegaan van emissiereducties die nu al op laboratoriumschaal of pilotschaal bewezen zijn, zodat alle benodigde procedures voor grootschalige invoering op de markt voor 2020 gerealiseerd kunnen zijn. Het reductiepotentieel is deels gebaseerd op openbare informatie en deels op (confidentiële) praktijkinformatie, beschikbaar gesteld door de deelnemers van de begeleidingscommissie.
Resultaat
Het resultaat is weergegeven in figuur 1.
Figuur 1: Kosteneffectiviteitscurve milieumaatregelen betonsector
Uit de figuur blijkt dat het economisch rendabele besparingspotentieel circa 2 miljoen ton CO2 per jaar bedraagt. Tot 1 miljoen ton zijn vijf maatregelen rendabel. Tussen de 1 en de 2 miljoen ton zijn er een groot aantal maatregelen die net wel of net niet kostenneutraal zijn.
Echter, een groot deel van de maatregelen overlappen elkaar. Dit betekent dat het niet mogelijk is het (volledige) reductiepotentieel van de verschillende maatregelen bij elkaar op te tellen. In totaal bedraagt het gecombineerde reductiepotentieel 1.300 kton/jaar, ruim een derde van de voetafdruk van de betonketen (3.700 kton/jaar). Dit is evenveel als de hoeveelheid CO2 die door ruim 650.000 auto's in een jaar wordt uitgestoten.
Bij alleen toepassing van de rendabele maatregelen meeneemt is het reductiepotentieel iets minder dan 1.100 kton/jaar. Dit betekent dat zonder noemenswaardige meerkosten een significante reductie van de voetafdruk van de betonketen mogelijk is.
Conclusie
Uit de analyse blijkt dat er binnen de betonketen een groot besparingspotentieel aanwezig is. Het grootste deel van de maatregelen is rendabel. Er is daarom veel potentie binnen de betonketen om bij te dragen aan klimaatdoelstellingen zonder dat dit leidt tot maatschappelijke meerkosten.
Voor nadere informatie kunt u contact opnemen met Geert Warringa (Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.) of Marit van Lieshout (Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.).
