Ondanks het tragere tempo dan bij onze buurlanden en handelspartners, zet de vergroening van de Vlaamse economie zich door. Dat tragere tempo zorgt wel voor een risico dat ons concurrentievermogen kan worden aangetast. Vooral op vlak van broeikasemissies en energieverbruik is de vooruitgang kleiner dan in andere landen. Dat alles blijkt uit de recentste actualisatie van de Monitor Groene Economie van Departement Omgeving van de Vlaamse overheid.

Bedrijfseconomen nemen dagdagelijks beslissingen, waarvan de gevolgen op lange termijn niet altijd even gemakkelijk te voorzien zijn. Een bedrijfseconoom moet dus toekomstgericht handelen met het oog op het voortbestaan van een organisatie, wat impliceert dat die rekening moet houden met de wederkerige impact tussen mens en milieu. Dat veronderstelt een doorgedreven integratie van traditionele competenties van bedrijfseconomen met duurzaamheidscompetenties en vormde de aanleiding voor de Vrije Universiteit Brussel om een nieuw profiel te schrijven voor haar studenten toegepaste economische wetenschappen en handelsingenieur.

Een groeiende wereldbevolking vraagt om duurzame bronnen voor gezond voedsel, diervoeder en chemicaliën. De toenemende vraag naar natuurlijke en gezonde producten zet onderzoekers en bedrijven aan om in te zetten op innovatieve producten met functionele ingrediënten. Microalgen hebben potentieel als hernieuwbare grondstof voor voedingsstoffen, bieden veelbelovende alternatieven voor kleurstoffen en worden gebruikt in cosmetica. Bovendien kan het kweken van microalgen bijdragen aan een commercieel aantrekkelijk en duurzaam gebruik van niet-bewerkbaar land van boeren. In dit artikel presenteren onderzoekers van VITO en Thomas More een geïntegreerde methodologie om een geografische techno-economische analyse uit te voeren die tijdvariaties omvat (een spatio-temporele TEA). Ze passen deze methodologie toe op de waardeketen van microalgen met een extractie van hoogwaarde verbindingen, zoals lipiden en eiwitten.

Eind oktober publiceerde het Belgische Instituut voor de nationale rekeningen (INR) de rekeningen voor de milieugoederen- en diensten 2014-2021. De Europese Verordening nr. 691/2011 verplicht de lidstaten van de Europese Unie immers om zes milieu-economische rekeningen aan Eurostat te leveren. Deze zes rekeningen zijn de rekening voor milieubelastingen naar economische activiteit, de luchtemissierekeningen, de materiaalstroomrekeningen voor de gehele economie, de rekeningen van de milieugoederen- en -dienstensector, de uitgavenrekeningen voor milieubescherming en de fysieke energiestroomrekeningen. Milieu-economische rekeningen zijn satellietrekeningen van de nationale rekeningen. Dit gebeurt in België door het Federale Planbureau.

Plastics zoals PET zijn niet weg te denken uit onze samenleving, maar kennen nadelen in de vorm van klimaat- en milieubelasting. Voor de veelgebruikte PET-fles komen bijvoorbeeld broeikasgassen vrij bij de productie of wanneer het na gebruik als ongesorteerd afval wordt verbrand. De Nederlandse overheid en de Europese Commissie voeren beleid om bedrijven en consumenten aan te zetten tot verduurzaming van de productie en het gebruik van plastics. In deze verkennende studie onderzoekt PBL in hoeverre de huidige beleidsmix de transitie naar een klimaatneutrale PET-keten bevordert.