Elektriciteitsproductie leidt tot heel wat negatieve milieu-effecten. Door de verschillende effecten uit te drukken in monetaire termen (euro) kan de totale milieu-impact of schadekost van stroomproductie in beeld worden gebracht. Die schadekost is een goed vergelijkingspunt bij kosten-batenanalyses van impactbeperkende maatregelen. Schadekosten kunnen ook worden gebruikt als maatstaf voor (financiële) stimuli: bij een efficiënt beleid komt een taks overeen met de marginale schadekost, of een subsidie met de vermeden marginale schadekost. 

De Sociaal-Economische Raad van Vlaanderen (SERV) wil met zijn rapport 'Hernieuwbare energie' bouwstenen aanreiken voor de discussie over het te voeren hernieuwbare energiebeleid in Vlaanderen. 

Hernieuwbare energie (hierna HE) is noodzakelijk in een effectieve klimaatstrategie en in de vereiste transitie naar een duurzaam energiesysteem. HE kan tevens een belangrijke motor zijn in de vergroening van de economie en voor economische groei en nieuwe jobs, en kan zorgen voor een versterking van de energiebevoorradingszekerheid, competitieve prijzen en een meer stabiele en sociale toegang tot energie. Maar die voordelen komen er niet vanzelf. Een slim HE-beleid is daarvoor nodig.

Stikstof als meststof is een belangrijke voorwaarde voor productieve landbouw en voor de voeding van de wereldbevolking. Stikstofemissies uit de landbouw, industrie en verkeer veroorzaken echter schade aan volksgezondheid en natuur. De totale jaarlijkse maatschappelijke schade in de EU27 wordt geschat op 70-320 miljard euro, of 150-750 euro per inwoner. Er lijkt welvaartswinst te boeken door de stikstofemissies te beperken en de stikstofefficiëntie in de landbouw te verhogen.