De Europese Kaderrichtlijn mariene strategie (KRM) beoogt te komen tot een goede milieutoestand van alle Europese mariene wateren. Bescherming en herstel van Europese zeeën mag echter niet te veel ten koste gaan van economische activiteiten. De kaderrichtlijn vervult dus een dubbele functie: bescherming van de zee, en waarborgen dat de economische activiteiten tussen nu en 2020 een duurzaam karakter krijgen. Om dit doel te realiseren moet elke lidstaat een eigen mariene strategie opstellen die bestaat uit een statusbeschrijving van het mariene milieu, en een analyse van de belastende factoren. Ook een economische en sociale analyse, en een analyse van de aan de aantasting van het mariene milieu verbonden kosten maken er deel van uit.

De afgelopen jaren is een aantal studies uitgevoerd op het gebied van economische instrumenten in het waterbeheer. Deze zijn onlangs beschikbaar gesteld op de website van de Helpdesk Water (www.helpdeskwater.nl/onderwerpen/water-ruimte/economische_aspecten/economische/). In dit artikel worden deze rapporten kort besproken.

Een halvering van CO₂-uitstoot door de chemische industrie, terwijl de bijdrage aan het Nederlands Bruto Binnenlands Product verdubbelt. De Voorstudie Chemie van de VNCI en Agentschap NL toont aan dat er meer oplossingsrichtingen mogelijk én nodig zijn om in 2030 deze ambitie van de Regiegroep Chemie waar te maken en daarmee de chemische industrie een sleutelrol te geven bij de verduurzaming van de samenleving.

Het niveau van investeringen in duurzame energie staat in schril contrast met de benodigde financiële stromen om (beleids)doelstellingen te behalen. Zowel de private als de publieke sector hebben een rol te vervullen om dit gat te dichten. Innovatieve financieringsinstrumenten, al dan niet geïnitieerd door de overheid, kunnen gebruikt worden om private financieringsstromen te stimuleren. SEO Economisch Onderzoek keek in opdracht van Duisenberg School of Finance hoe de wetenschap aankijkt tegen de financiering van duurzame energie.